Georgia zat afwisselend op zowel speciale als op reguliere scholen. Telkens een aantal jaar in het speciale onderwijs om de basisvaardigheden aan te leren en daarna de rest van de schooljaren in het gewone onderwijs. Dit zowel in het kleuter-, lager-, en middelbaar onderwijs. Ze verbleef dus heel wat jaren op internaat. Tijdens het middelbaar ging ze in Brussel op school en verbleef 6 jaar in KI Woluwe.

Ze kijkt terug op haar schooltijd als een algemeen positieve ervaring. Omdat haar school vaak ver weg was, vond ze het wel moeilijker om vriendschappen te sluiten in haar buurt. Door haar beperking kon ze niet zomaar even op de fiets springen om naar vrienden te gaan. Door de week was het wel fijn tussen vrienden en klasgenoten te wonen.

Vandaag is haar vriendengroep een mix van ziende en niet-ziende mensen, ontstaan na haar tijd op GON (Geïntegreerd ONderwijs), in het middelbaar en tijdens haar studie vertaler tolk Frans en Italiaans in Antwerpen. Ze bracht ook een maand in Frankrijk door om haar talenkennis te verbeteren op een internationale school met studenten van over de hele wereld. Ze ervaarde dat zo’n groep erg openstond tegenover iemand met een visuele beperking. Georgia greep elke kans aan om uit haar vertrouwde omgeving te stappen en te ontdekken hoe de bredere maatschappij functioneert. Zo deed ze ook vrijwilligerswerk in Griekenland en Ghana.

Ze begon in 2006 bij Executive Research, een klein kantoor dat gespecialiseerd is in headhunten. Dit bedrijfje werd overgenomen door Acerta in 2008. Acerta is een HR dienstenbedrijf. Bedrijven doen beroep op hen voor alle vragen over medewerkers. Ze werkt op de afdeling waar Acerta bedrijven helpt nieuwe medewerkers te vinden (recruiting). 

Bij Acerta doen ze veel om haar werkplek toegankelijk te maken. Ze doet beroep op Sensotec voor het installeren van haar brailleleesregel en het koppelen van de bedrijfssoftware met het schermuitleesprogramma JAWS. Ze heeft ook een vaste plek op kantoor in Leuven zodat ze niet onverwacht naar een andere flexplek moet zoeken en kan regelmatig van thuis werken. Andere hulp is er onder andere door het controleren van de layout van haar rapporten door collega's en naar klanten gaan ze steeds met z’n twee. Niet alleen bij Georgia, maar ook bij andere collega's.

Het touchscreen van het koffieautomaat is moeilijk voor haar, dus als iemand koffie gaat halen, wordt er gevraagd of iemand anders ook koffie wenst.Bij software-updates en dergelijke wordter rekening gehouden met het feit dat Georgia meer tijd nodig heeft om haar aanvragen voor financiële ondersteuning goedgekeurd te krijgen.Die kleine aanpassingen zorgen ervoor dat Georgia zich heel erg welkom voelt. 

Wat betreft hulpmiddelen, gebruikte Georgia in het reguliere onderwijs, in het lager, de BrailDec. In de middelbare school gebruikte ze de Braillescope en later begon de computer meer ingang te vinden. Thuis gebruikt ze een sprekende weegschaal, en heeft ze een magnetron en oven met draaknoppen en plaatste ze duidelijke dots voor de temperatuur. Voor haar administratie gaat ze één keer per week naar haar ouders en laat ze haar post door hen voorlezen. Vervolgens gebruikt ze de dictafoonfunctie op haar telefoon om in te spreken welke informatie ze zeker moet gebruiken om bv. een betaling te doen.

Braille is voor Georgia heel belangrijk. Ze zou het kinderen en jongeren met een visuele beperking zeker aanraden braille aan te leren. Volgens haar heb je het “gewoon nodig om correcte spelling te leren. Je kan dat niet puur op spraak. Je moet veel aandacht hebben voor spelling, want als blinde kan je niet diagonaal iets nalezen.” Vroeger gebruikte Georgia geen spraak ter ondersteuning, maar nu wel meer en ze merkt dat zaken hierdoor wel vaak sneller gaan.

Georgia houdt van reizen en maakte al met Joker zowel een inclusieve als gewone reis. Zo ook een rondreis in Cambodja en Thailand. Ze reisde ook met TwinTravel, een Nederlandse organisatie die speciale reizen voor mensen met een visuele beperking organiseert. Zo is ze al naar Indonesië, Myanmar en Jordanië geweest, en in 2025 staat Vietnam op de planning. Wat Georgia vooral boeit tijdens het reizen, zijn de cultuur, de taal, het eten en de geluiden die compleet anders zijn. Daarom vindt ze het ook zo interessant om grote reizen buiten Europa te maken. Daar is het verschil het grootst en best waarneembaar voor haar.

Georgia houdt ook van salsa dansen en deed dat al tijdens haar studies, maar vond later niet meteen een geschikte partner. Nu danst ze bijEtage Tropical, een kleine groep, maar ze hoopt ook nog anderen warm te maken hiervoor. Daarnaast probeert ze ook twee keer per week te fitnessen. 

Hoewel technologie zeker deuren opent voor mensen met een beperking, merkt Georgia toch dat er nog een aantal dingen zijn die het net niet toegankelijk maken, zoals betaalautomaten en inductiekookplaten. Alles met touchscreen is erg moeilijk te bedienen voor iemand zonder visus. Al lachend zegt ze daarover dat ze daarom graag een 'anti-touch-screen brigade' zou oprichten.

Ze gebruikt ook regelmatig de app ‘BeMyEyes’. Zo belt ze een vrijwilliger op om haar te adviseren, vb. welke kledij bij elkaar past of haar make-up goed zit en of een product nog veilig is om op te eten. Ze verplaatst zich heel vlot met het openbaar vervoer en gaat vaak zelfstandig op stap. Ze gebruikt hiervoor haar witte stok en spreekt makkelijk mensen aan om zicht te oriënteren. Een hulphond past momenteel niet in haar drukke leven, maar wie weet ooit wel.

Ze zou wel heel graag willen dat het openbare leven wat meer toegankelijk wordt gemaakt, vb door rateltikkersbij alle kruispunten. Er zijn hier wel apps voor, maar dan moet je de hele tijd met je gsm in de handlopen en dat is niet praktisch.

Tot slot heeft Georgia nog advies voor zowel zienden als lotgenoten. Het is belangrijk om mensen met een beperking als gewone personen te beschouwen en niet te snel een oordeel te vellen. Help als iemand om hulp vraagt en ga er niet zomaar vanuit dat ze hulpeloos zijn. Bovendien is het belangrijk om via een gesprek uit te vogelen hoe je het best met elkaar kan omgaan. Ze durft zich wel eens te storen aan de vraag ‘En, ken je mij nog?’ Waardoor ze op basis van de stem de persoon moet raden. Dat vindt ze niet fijn.

Voor mensen die blind worden op latere leeftijd, raadt Georgia aan om zich op te trekken aan het feit dat er zoveel mensen zijn die volledig blind zijn en die hun leven op orde hebben. Er zijn nog steeds uitdagingen, en het vergt wel wat alertheid om zich aan te passen, maar dat betekent niet dat het leven voorbij is.

We willen Georgia van harte bedanken voor het fijne gesprek en wensen haar nog veel plezier in al wat ze onderneemt.

Geef ons een seintje en we nemen contact op: verkoop@sensotec.com