Daan van Straaten is een gepassioneerde pianist die ondanks zijn slechtziendheid 100% geniet van het leven.

Daan maakte bij zijn geboorte in 1953 deel uit van een tweeling. Zijn zusje haalde het niet, maar hij wel, door het toedienen van heel veel zuurstof in de couveuse. Dat hield hem in leven, maar na een jaar bleek dat dit een impact had op de ontwikkeling van het netvlies in zijn ogen. Daardoor is hij blind op het rechteroog en slechtziend links. 15 Jaar geleden werd zijn rechteroog vervangen door een kunstoog omdat hij er teveel last van kreeg.

Daan groeide op in een groot gezin waar hij leerde zijn eigen grenzen te stellen. Zo voetbalde en hockeyde hij mee met zijn broers. Zijn ouders kozen er heel bewust voor hem in het reguliere onderwijs te laten schoollopen. Hij kwam terecht op een goed integrerende basis- en middelbare school ‘De Kees Boeke-school’ in Bilthoven. Daar volgde hij les in de gewone klas en kregen slechtziende leerlingen de nodige ondersteuning waar nodig. Een specifieke blindenschool wilden zijn ouders niet omdat ze dachten dat hij daar teveel in de watten zou worden gelegd en onvoldoende zelfstandig zou worden.

In 1973 ging Daan rechten studeren. Hij studeerde als jurist af, maar in de jaren ’80 was er een overaanbod aan werkkrachten en na jaren vruchteloos een job te zoeken besloot hij over te stappen op een uitkering voor jonggehandicapten (Wajong). Zo viel de druk weg om te solliciteren en kon hij zich focussen op piano spelen.

Piano spelen is dan ook zijn job geworden. Hij begeleidde op de piano talloze cabarets van diverse groepen. Hij wou wel heel graag een echte job, niet noodzakelijk als jurist, maar werd in die tijd helemaal niet begeleid. Dat zou volgens hem nu wel wat anders zijn. Achteraf bekeken was de keuze voor muziek voor hem de goede zet. Hij geeft aan hierdoor een heel vrij en sociaal leven te hebben gehad waar hij tevreden op terugkijkt.

Braille leerde Daan nooit aan. Hij had nog voldoende visus. Om te lezen en voor de smartphone gebruikt hij een kijkertje op zijn bril. Verder gebruikt Daan heel graag de Webbox. Dit apparaat gebruikt hij voornamelijk voor het beluisteren van podcasts en soms voor ondertiteling op TV, maar het kan nog veel meer en hij is een absolute fan!

Sinds kort heeft hij een bril met geïntegreerde verrekijker voor het kijken van TV. Een Go-box interesseert hem niet omdat hij weinig films kijkt en de ondertiteling voor hem dus niet moet voorgelezen worden. Verder heeft hij ook een scanner als voorleeshulpmiddel. Bernard van Sensotec zorgde voor de terugbetalingsaanvraag en hij hoopt hem in de toekomst geregeld te kunnen gebruiken.

Om zich te verplaatsen doet Daan beroep op het openbaar vervoer, de taxi of op vrienden. Hij gaat graag live sport kijken, zoals naar de hockeyploeg bij hem in de buurt.

Daan geeft aan een groot sociaal netwerk te hebben met enkel zienden. Hij komt nog wekelijks in zijn vroegere studentenhuis en vormt er de verbindende factor voor generaties huisgenoten, leden van het Utrechts Studenten Corps. Verder speelt hij regelmatig piano op feestjes en diners.

Hij geniet er ook van af en toe alleen te zijn. Hij houdt van radio luisteren of volgt sport op de radio of TV. Hij zegt van zichzelf een echte infojunk te zijn.

Voor het huishouden doet hij beroep op een huishoudhulp. Niet omdat hij het zelf niet wil doen, maar hij ziet het gewoon niet. Hij is dan ook erg dankbaar voor haar hulp in zijn flat.

Een levenspartner vinden is voor Daan nooit weggelegd geweest en heeft hij zich bij neergelegd. Hij merkte als jonge man dat dit door zijn visuele beperking niet eenvoudig was. Dat was vooral confronterend wanneer hij alleen ging wonen na zijn tijd in het studentenhuis.

Aanvaarden is voor hem ook de sleutel tot een gelukkig leven als slechtziende. Hij weet niet anders doordat hij van bij zijn geboorte slechtziend is, maar hij begrijpt heel goed dat het voor mensen met bijvoorbeeld macula degeneratie erg moeilijk is om hun nieuwe situatie te aanvaarden en om te schakelen.

Daan greep de voorbije jaren de kansen die hij kreeg met beide handen. Toen Karel Raven, van het toenmalige Solutions Radio (nu bekend als Sensotec Nederland), hem vroeg als instructeur binnen het instructeursteam deed Daan dit met volle overtuiging. Sindsdien staat hij mensen bij met informatie over het gebruik van de Webbox. Klanten kunnen hem steeds bellen voor technisch advies. Hij vertelt hen over alle functionaliteiten en gidst hen doorheen de menu’s, zowel telefonisch, op beurzen en heel soms bij iemand thuis. Hij haalt hier veel voldoening uit.

Als er iets is dat Daan in de maatschappij anders zou willen zien, dan is dat de toegankelijkheid tot de arbeidsmarkt. De afgelopen 50 jaar ziet hij hierin weinig beweging. Er zijn wel quota, maar die zijn te vrijblijvend. Daan zegt hierover: “Slechtzienden en blinden hebben enkel een visuele beperking, denken kunnen ze wel! Mits enkele aanpassingen aan de werkplek kunnen ze bewijzen dat ze hun diploma absoluut waard zijn.”

Aan lotgenoten raadt hij aan hun talent te zoeken. "Waar ben je goed in en die eigenschappen uit te buiten. Dat moet ieder voor zichzelf uitzoeken. Meer kan je niet doen. Als je geen kans krijgt, dan krijg je geen kans, maar je hebt niets te verliezen, alleen te winnen."

We willen Daan van harte bedanken voor dit open gesprek en wensen hem het allerbeste in de toekomst.